De dagen worden nevelig, en de nachtvorst wordt voorspeld. Dit voelt als de laatste weken van de herfst.
Ik maakte vanmiddag een wandeling in het bos ‘De Duiventoren’ waar ik als kind mijn eerste wandelingen maakte. Na het werk achter bureau even eruit. Het duurde even voordat mijn brein schakelde en er weer iets moois in mijn zoeker verscheen.
Mijn gevoelsleven en mijn verstand lijken soms net op twee communicerende vaten
met te weinig vloeistof om ze allebei te vullen
Als ik de een vul, trek ik de andere leeg
en de inertia van het systeem zorgt ervoor dat iedere overgang tijd en inspanning vergt.
Die overgangen zijn moeilijk omdat ik dan even de weg kwijt ben.
Ik zou ze graag opvullen, of het leidingwerk ertussen ontstoppen...
